sobota, 27 lipca 2013

SALE not for whale!

W tym roku letnie wyprzedaże niestety musiały się obejść beze mnie, albo raczej ja bez nich. Już nie dla mnie bieganie po sklepach, o próbie wciśnięcia się w cokolwiek nie wspomnę. Mam za to już upatrzone rzeczy, które chętnie widziałabym w swojej szafie w sezonie jesienno-zimowym i będę polować na nie na kolejnych przecenach:)
Nie odstawiłam jednak zupełnie zakupów odzieżowych, zwłaszcza że moja garderoba stała się dla mnie ostatnio bardzo ograniczonym miejscem. Nie chciałam zbyt dużo inwestować w odzież, która przyda mi się tylko na ten okres, starałam się wykorzystać to co mam w szafie ja...lub mój Mąż :) Gdy zasoby się uszczupliły, postanowiłam temu jakoś zaradzić.
Ponieważ na tę chwilę najlepiej czuję się w t-shirtach typu oversize i sukienkach maxi (idealne na pogodę za oknem), postanowiłam że to właśnie na nich się skupię. Z pomocą przyszedł mi lumpex :)
I tak oto stałam się szczęśliwą posiadaczką dwóch długich sukienek, koszulki z ciekawym tyłem i uroczej torebki:









Na allegro udało mi się upolować koszulę moro, na którą czaiłam się od jakiegoś czasu, ta akurat jest z Zary. Dzięki temu, że jest luźna, super sprawdzi się na chłodniejsze ciężarne wieczory, a dodatkowo będzie stanowić niezły kamuflaż, o który teraz bardzo ciężko ;)





Na koniec jedyna nowa rzecz, w pięknym cielistym kolorze:




Miłego weekendu, trzeba przetrwać te upały. U nas zapowiadają rekordy, także ja nie wyściubiam nosa i brzucha na zewnątrz:)

Pozdrawiam serdecznie i do napisania!

czwartek, 4 lipca 2013

"Śmieszny brzuszek"


Jakby sytuację podsumował Forrest Gump, ciąża to nie bułka z masłem ;) 
Przyznaję, że macierzyństwo nie było dla mnie czymś oczywistym. Miałam sny, w których z uwielbieniem macałam swój uwypuklony brzuszek, ale samo posiadanie dzidziusia nie mieściło się w sferze moich najbliższych planów, zawsze odkładane było na później. Przyszedł czas żeby o tym pomyśleć i zanim właściwie tak naprawdę się nad tym zastanowiłam, byłam już w samym tego centrum.
Pamiętam dokładnie, jak słyszałam jaki to cudowny okres w życiu kobiety, oglądałam filmiki rozpromienionych przyszłych mam i z podziwem patrzyłam na ich pewność, że są dokładnie tam, gdzie trzeba. Nie zrozumcie mnie źle, uważam że ciąża jest wyjątkowym czasem, zwłaszcza ta pierwsza, kiedy wszystko jest nowe, zaskakujące i niespodziewane, a na dodatek ma się czas żeby to przeżywać. Ale pamiętam też, że czasami zastanawiałam się, kiedy dołączę do grona kobiet, unoszących się w swym szczęściu nad ziemią. Początki zwłaszcza bardzo zweryfikowały moje wielkie oczekiwania, nagle znalazłam się w nieznanym dla siebie 'miejscu'. Jestem osobą szanującą swój czas wolny, mam do niego wręcz egoistyczne podejście. A oto nagle tego i tamtego mi nie wolno, nie chodź tak szybko, nie jedz tego a na tamto nawet nie patrz, a najlepiej połóż się bo zrobisz sobie krzywdę. Byłam rozczarowana. Najtrudniejszy jest pierwszy trymestr mówili...
Zafundowaliśmy sobie odwiedziny u par, które mają już swoje Maleństwo przy sobie. Chciałam odnaleźć swój zakurzony instynkt, patrzyłam jak młodzi rodzice z czułością gaworzą ze swoimi dzidziusiami i starałam się wczuć w tę sytuację jak tylko się da. Za każdym razem jednak kończyło się na tym, że spotykałam się wzrokiem ze swoim Mężem i wymienialiśmy się komunikatem "OMG, to chyba będzie trudniejsze niż myśleliśmy", a w drodze powrotnej padało na podsumowanie "My zrobimy to po swojemu".
Czas mijał (a mijał i mija bardzo szybko) i w końcu trzeba było przyzwyczaić się do nowej sytuacji. Zwłaszcza do huśtawki nastroju, jaką zafundowały mi hormony - i tu ukłon aż do samej ziemi (wykonam go za jakiś czas, teraz ledwo zakładam buty) należy się mojemu Mężowi. Nie wiem jak On to znosi, ale jest bardzo dzielny i wspiera mnie bardziej, niż mogłam to sobie wyobrazić. Dzięki Niemu jakoś przetrwałam aż do teraz, kiedy to zamieniłam się w mega marudę.
 Już myślałam, że naprawdę zwariowałam, kiedy to za sprawą mojej Kuzynki w moje ręce wpadła książka "Śmieszny brzuszek" autorstwa Jenny McCarthy. Moje drogie przyszłe lub oczekujące-jest to lektura obowiązująca. Oprócz mądrych poradników, opisujących jak i gdzie i co i kiedy, musicie przeczytać tę książkę. Może nie dowiecie się z niej jak przewijać i karmić, ale z pewnością przywołacie w gonitwie kompletowania wyprawki coś co zapodziało się w całym tym szaleństwie - poczucie humoru.
Ja dzięki niej zrozumiałam, że nie jestem nienormalna - i wcale nie żartuję. W zabawny sposób opisane tu zostały wszystkie niedogodności, wstydliwe wpadki i niezręczne sprawy związane z ciężarnym stanem. Jeżeli zobaczycie kobietę w ciąży, która czytając zaśmiewa się niemal do łez a jej głowa kiwa się w potakiwaniu, bądźcie pewne, że ma w rękach tę książkę. Dzięki niej można zrobić coś co w ciąży graniczy z cudem - pośmiać się...z samych siebie. Jeżeli temat Was nie interesuje, ale macie w swoim pobliżu ciężarną zmęczoną, ciężarną z depresją, ciężarną zadużomyślącą to ta książka uratuje jej życie.
 
 
 
 
 
Pozdrawiam serdecznie i do napisania!